Πριν κοιτάξεις μέσα, να ξέρεις.
Η αλήθεια θα σε πονέσει, θα σε κάνει να τρέξεις μακρυά.
Ξέρω, το μυστήριο σαγηνεύει, μα το να σου αποκαλυφθώ θα σηκώσει τοίχους ανάμεσά μας περισσότερους απ όσους θα γκρεμίσει.
Πίστεψέ με, είναι καλύτερα έτσι.
Δε με ξέρεις, κι αυτή η απόσταση σε κρατάει κοντά.
Μείνε λοιπόν σε όσα βλέπεις, όσα σε αφήνω να δεις.
Τα υπόλοιπα ανήκουν σε ήλιους που δε σε ζέσταναν, σε βροχές που δε σε στέγνωσαν από χαρά και πόνο.
Θα δεις αμυχές, σκισμένα γόνατα μικρού παιδιού, ματωμένες παλάμες.
Δε θα ξέρεις όλα αυτά πώς να τα φτιάξεις.
Θα μάθεις να απελπίζεσαι, όπως κι εγώ.
Μη βιαστείς να πεις πως θα βοηθήσεις.
Άφησέ τα όπως είναι, εγώ τα προκάλεσα, εγώ θα τα φτιάξω.
Πάντα αυτό κάνω.
Δε σου ζήτησα βοήθεια, ποτέ κι απο κανέναν δε ζήτησα κι ούτε πρόκειται.
Τέτοια πράγματα δεν κόβονται στα δύο για να μοιραστούν.
Μείνε λοιπόν σε όσα βλέπεις, μάθε να αρκείσαι σ αυτή τη μάσκα.
Ήδη έφτασες αρκετά μακρυά και σε θαυμάζω γι αυτό.
Ως εδώ όμως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου